Szczegóły
Odsłony: 37

1. Do zadań Prezydenta Miasta Poznania należy:

  1. kierowanie bieżącymi sprawami Miasta Poznania;
  2. reprezentowanie Miasta na zewnątrz;
  3. administrowanie danymi osobowymi;
  4. koordynowanie przygotowywania i realizacji wieloletnich planów oraz programów rozwoju zmierzających do osiągnięcia strategicznych celów Miasta Poznania;
  5. nadzorowanie prowadzenia gospodarki finansowej Miasta Poznania, realizowanie w tym zakresie zadań określonych w ustawie o samorządzie gminnym oraz w ustawie o finansach publicznych;
  6. zapewnianie przygotowania projektów i realizacji uchwał Rady Miasta Poznania;
  7. w przypadkach niecierpiących zwłoki wydawanie przepisów porządkowych;
  8. zatrudnianie i zwalnianie kierowników miejskich jednostek organizacyjnych oraz wykonywanie w stosunku do nich uprawnień zwierzchnika służbowego;
  9. wykonywanie uprawnień zwierzchnika w stosunku do kierowników powiatowych inspekcji i straży, w zakresie przewidzianym przepisami odrębnymi;
  10. wydawanie decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej;
  11. udzielanie upoważnień do wydawania decyzji w jego imieniu;
  12. wspieranie współpracy Miasta Poznania z partnerami zagranicznymi;
  13. prowadzenie polityki informacyjnej Miasta Poznania;
  14. zapewnianie opracowania planu operacyjnego ochrony przed powodzią, ogłaszanie i odwoływanie pogotowia oraz alarmu przeciwpowodziowego;
  15. zabezpieczanie interesów Miasta Poznania w spółkach i spółdzielniach, prowadzenie spraw dotyczących tworzenia spółek z udziałem Miasta Poznania, przystępowania Miasta Poznania do spółek, stowarzyszeń i spółdzielni oraz występowania z nich (z wyłączeniem zadań z zakresu nadzoru nad spółdzielniami socjalnymi), a także opracowywania propozycji gospodarowania udziałami i akcjami stanowiącymi własność Miasta Poznania, w szczególności przygotowywania prywatyzacji jednoosobowych spółek z udziałem Miasta Poznania;
  16. prowadzenie spraw dotyczących przekształceń własnościowych i organizacyjnych miejskich jednostek organizacyjnych oraz komunalnych osób prawnych.

Szczegóły
Odsłony: 584

Szczegóły
Odsłony: 104

Obok katedry na Wawelu Kościół Mariacki stanowi najważniejszą świątynię Krakowa. Przez wieki kościół otoczony był opieką bogatych rodzin mieszczańskich, dzięki czemu dziś budowla ta należy do grona najznakomitszych obiektów architektury sakralnej w Polsce.

 

Kościół Mariacki znajduje się w północno – wschodnim narożniku Rynku Głównego, a jego ukośne ustawienie względem osi rynku świadczy o tym, że pierwsza świątynia romańska wzniesiona została w tym miejscu jeszcze przed lokacją miasta (1257) r. Obecna, trójnawowa bazylika utrzymana w stylu gotyckim powstała pod koniec XIV w.W XV w. do naw bocznych dobudowano jeszcze kaplice i od tego czasu główna bryła kościoła niewiele się zmieniła. Przeprowadzane w następnych wiekach prace renowacyjne dotyczyły głównie wystroju wnętrza. W XVIII w. pod kierownictwem Franciszka Placidiego świątynia uzyskała styl barokowy, jednak już wiek później doszło do regotyzacji wnętrza. W pracach tych brali udział znani artyści, tacy jak Jan Matejko, który wykonał w kościele wspaniałe polichromie oraz Stanisław Wyspiański i Józef Mehoffer, którzy zaprojektowali ozdobne witraże.

Kościół Mariacki w Krakowie

 

 

 

 

 

 

 

Z zewnątrz najbardziej charakterystycznym elementem bazyliki Mariackiej są dwie, nierównej wielkości wieże. Według legendy budowa wież powierzona została dwóm braciom, a każdy z nich pragnął stworzyć obiekt wyższy i piękniejszy.  Rywalizacja ta doprowadziła do tego, że starszy brat zabił młodszego, a następnie z powodu dręczących go wyrzutów sumienia sam popełnił samobójstwo. Narzędzie zbrodni – nóż – do dziś wisi pod jedną z arkad Sukiennic. Co godzinę z wyższej wieży wygrywany jest na cztery strony świata hejnał mariacki. Sygnał za każdym razem urywa się, a zjawisko to tłumaczy doskonale kolejna krakowska legenda. Otóż w średniowieczu, w czasie jednego z najazdów tatarskich, czuwający na wieży strażnik zagrał hejnał, który miał ostrzec mieszkańców przed zbliżającym się wrogiem. Jeden z Tatarów dostrzegł jednak strażnika i zabił go strzałą wypuszczoną z łuku.

Choć legenda ta została wymyślona dopiero w latach 30-tych XX w. przez amerykańską Polonię, to i tak została ona entuzjastycznie przyjęta przez Krakowian i jest przez nich chętnie opowiadana.

  1. Artykuł na medal
  2. cośtam
  • Jesteś tutaj:  
  • Start
  • kategoria art